Ton en Agnes zijn al een aantal jaar met pensioen. Maar achter de geraniums zitten ze nog niet! Ze werken onder verslaafden en daklozen en sinds de uitbraak van de corona crisis is dit werk uitgebreid. Ze helpen nu ook een aantal gezinnen met een voedselpakket en praktische dingen. Ze hadden kunnen genieten van hun pensioen, maar ze kiezen voor een andere invulling van de dag. Er zijn voor die ander. Is dit het waard?

“Beslist! Zeker voor hen die beseffen wat Jezus voor de mensen heeft gedaan. Wij ondernemen hier aan de Spaanse zuidkust diverse activiteiten om er te kunnen zijn voor de mensen aan de rand van de samenleving. Zo verzorgen we al een aantal jaar warme maaltijden, onze gasten noemden het ook wel het daklozenrestaurant.

Onze basisuitgang is dat de mensen zich welkom voelen en deze plek als een veilige thuishaven ervaren. We helpen met kleding, met schoenen, haren knippen, met een pleister of een paracetamol. Voor het eten wordt altijd gebeden en gedankt en is er ruimte voor persoonlijk gebed. Eind februari liepen we een man tegen het lijf. Hij begroette ons enthousiast, maar we herkenden hem niet meteen. Hij was namelijk enorm veranderd! We ontdekten dat hij eerder vaak langs kwam voor een maaltijd. Maar nu zag hij er verzorgd en monter uit. Hij wees steeds naar de hemel en dankte God en ons.

Samen met een vriend was hij op weg naar de kerk. Deze vriend herkenden we direct, en hij ons! Deze man was nog niet verlost van zijn verslaving. Toch had hij wel besloten om mee te gaan naar de kerk. Met het blikje bier nog in zijn hand. Maar hopelijk op weg naar nieuw leven! Jezus volgen is geen optie, het is een prachtige uitnodiging. Ja, het is alles waard!”