In 2008 werden wij, Albert en Eshter Knoester, uitgezonden naar Israël. En dat ging (letterlijk) niet zonder slag of stoot. We weten ons geroepen om in Zijn voetstappen dienstbaar te zijn aan het Joodse volk. Via hen is de Zaligmaker van de wereld geboren. En het is Jezus Die een liefde in ons hart heeft gelegd voor dit volk. Wij verlangen ernaar om juist aan hen van Die Verlosser, hun Messias Yeshua, te vertellen.

Israël is geen zendingsland zoals andere landen. Het volk kent de verhalen over de schepping, over Abraham, Jona en Jeremia. Maar… ook zij moeten weten Wie tot hun échte Vrede dient. En dat het de Schriften zijn die van Jezus getuigen. In ons dagelijks werk om te getuigen ervaren we veel tegenstand en vijandschap. Het heeft te maken met onze ‘christelijke geschiedenis’. In naam van Christus, kruis en kerk zijn er in het verleden veel Joden vermoord. Het woord ‘zending’ is daarom ook een héél beladen term. Omdat men dan vaak denkt aan gedwongen bekeringen uit het verleden.

Een andere reden is, dat een gekruisigde Christus voor de Joden nog steeds een dwaasheid is (1 Cor. 2:23). En met name het rabbinaat probeert alles wat met Jezus te maken heeft verdacht te maken, en te bestrijden. In ons geval leidde dit tot grote demonstraties voor ons huis (zie foto), bespugingen,‘stenigingen’, vervloekingen, ingegooide ramen en leugencampagnes in de lokale krant.

Ondanks dat zijn we op onze post gebleven. Niet omdat wij zo flink zijn. In de eerste plaats is het de liefde van Christus die ons dringt. Daarnaast mochten we ons vasthouden aan onze roeping! Want…..Hij Die roept is getrouw!