Onlangs was een aantal van onze zendelingen in een land in West-Afrika dat geteisterd wordt door terroristisch geweld. Te midden van de verschrikkelijke verhalen die zij hoorden, klonken hoopvolle getuigenissen.
“Veel mensen zijn vluchteling geworden in hun eigen land en zijn gedwongen hun eigen dorp te verlaten. Zij wonen nu in kampen, of als ze ‘geluk’ hebben, bij familie in een andere regio. Terwijl we met een voorganger spraken, kreeg hij het bericht dat op dat moment zijn geboortedorp werd aangevallen. Zijn familie kon gelukkig op tijd wegkomen, maar moesten al hun bezittingen achterlaten. Een christen uit een ander dorp werd gevangengenomen en zat dagenlang vastgebonden in een haast onmogelijke houding. Toen het duidelijk werd dat hij gedood zou worden, gebeurde er iets dat doet denken aan de bevrijding van Petrus uit de gevangenis. Plotseling kwamen zijn boeien los waardoor hij kon vluchten. De hele nacht is hij doorgelopen tot hij in een dorp aankwam waar hij veilig was. Daar heeft de voorganger van de lokale gemeente hem kunnen opvangen.”
Het is bijzonder om te zien hoe kerken reageren op het geweld in het land. Ze bieden zowel hulp in materiële noden als ook in de emotionele pijn die er is. Daar waar christenen nog veilig bij elkaar kunnen komen, doen ze dat met overtuiging. In hun samenkomsten is – ondanks alle problemen waar ze mee geconfronteerd worden – onvoorstelbaar veel vreugde en vertrouwen in God te zien. Wat een bemoediging!
