Jonge christen wordt gevangengezet, geslagen en verstoten door familie. CAMA Zendelingen Chris en Sanne* werken in een gesloten land. In dit land is het lastig om christen te zijn. Je kunt zomaar geslagen worden, opgesloten worden of verstoten worden door je familie als je christen wordt. Helaas is dit nog steeds de dagelijkse realiteit in het land waarin Chris en Sanne actief zijn.
Juist daar waar het duister is kan Gods licht helder schijnen. Ik ben dankbaar dat Chris en Sanne op een heel duistere plek werkzaam zijn, om daar mensen over Jezus te vertellen. Zo vertelden ze mij (Marcel Oosterkamp) een verhaal over een pas bekeerde jongen, Samir*.
Door familie aangegeven bij politie
Ik ken Samir niet, en ik weet niet veel over hem, maar hij is van ongeveer mijn leeftijd (in de twintig). Net als ik heeft hij een familie, een plek om te wonen en werk. Toch is zijn leven heel anders dan het mijne. Ik kan christen zijn zonder dat ik daarvoor fysiek vervolgd wordt. Samir niet.
Toen Samir pasgeleden tot geloof kwam werd hij door zijn eigen familie aangegeven bij de politie. Verraad van de hoogste plank. Zijn familie liet hem vallen en bracht hem bij de overheid. Een overheid die niet gediend is van christenen.
In elkaar geslagen vanwege geloof
De politie kon geen bewijs vinden dat hij had geprobeerd om anderen het Evangelie te vertellen. Vandaar dat hij “slechts” één nacht in de gevangenis moest blijven, en behoorlijk geslagen werd. Zijn Bijbel en studieboeken werden van hem afgenomen.
Hoe het nu met Samir is weet ik niet. Maar ik merk dat het me raakt. Nog steeds zijn er landen, volken en gebieden waar je niet openbaar christen kunt zijn. Nog steeds zijn er mensen die geen mogelijkheid hebben om open en vrij voor Jezus te kiezen. Maar nog steeds kiezen mensen wél voor Jezus, ook al staat hun leven op het spel. Ik kan daar, als westerse christen, alleen maar respect voor hebben. Diep respect.
