Midden in de coronacrisis vertrokken Martijn en Rebecca vorig jaar naar het Midden-Oosten. Ze wilden een jaar investeren in zendingswerk en komen half juli weer terug naar Nederland. Door de coronarestricties heeft het jaar zendingswerk er toch wat anders uitgezien dan verwacht, maar hoe kijken ze er zelf op terug?

Hoe is het nu met jullie Martijn en Rebecca? Hebben jullie weer zin om naar Nederland te komen?

‘Het gaat goed met ons! We zitten nu in een tijd van afscheid nemen, en dat is altijd lastig. Het is bijzonder dat wij al zoveel hebben kunnen opbouwen in slechts een jaar tijd. We gaan deze stad, het werk op deze plek en alle mooie mensen erg missen! Tegelijk zien we uit om onze familie en Nederlandse vrienden weer te zien en hebben we zin in het nieuwe hoofdstuk van ons leven.’

Toen jullie weggingen hadden jullie een bepaalde verwachting: is die ook uitgekomen?

‘Wij hadden geen specifieke verwachtingen maar wilden graag ervaren hoe een leven als zendeling eruit ziet en ervaring opdoen als christen in een totaal andere cultuur. Daar hebben wij zeker veel in geleerd voor onszelf! Wij gingen heel open dit avontuur in. Juist om beschikbaar te zijn voor alles wat op ons pad zou komen en het van God te verwachten. Die houding heeft erg geholpen!’

Hoe was het om een jaar lang te wonen en werken in een gebied waar maar nauwelijks christenen zijn?

‘Toen wij vanaf ons balkon over stad heen keken zei Rebecca op een bepaald moment: “Zoveel mensen in deze stad die het evangelie nog niet gehoord hebben… Al die mensen moeten toch bereikt worden?!” De heilige onrust om het evangelie te delen is gegroeid in ons leven, de zendingsopdracht is veel tastbaarder geworden. Tegelijk is het fantastisch om andere christenen en werkers te ontmoeten in deze stad en zijn wij door hen geïnspireerd en bemoedigd!’

Wat is jullie mooiste ervaring als zendelingen in het Midden-Oosten?

‘Het jeugdkamp was zeker een hoogtepunt! Mooi om de kinderen te zien opbloeien tijdens het kamp en de liefde van Jezus uit te delen. Ook een bijzonder moment was dat Rebecca met een collega en leerlingen in het park was en een lokale man hen aansprak. Het werd een mooi gesprek waarin we wat van het goede nieuws konden delen! Ook Martijn heeft vriendschappen opgebouwd en was er wederzijdse bemoediging. Een vriend vroeg zelfs relatieadvies aan hem. Mooi om dan te beseffen wat je voor iemand betekend, in redelijk korte tijd. Ook was het gaaf om te zien dat God elke keer voorzag in huisvesting! We hebben afgelopen jaar gewoond in 3 verschillende appartementen van mensen die tijdelijk het land uit waren.’

En welke ervaring willen jullie snel weer vergeten?

‘De 17 dagen in volledige lockdown! Dank God voor de online mogelijkheden, zodat wij nog steeds mooie ontmoetingen konden hebben! Het was bemoedigend om te ervaren dat God zich niet laat beperken door een lockdown maar doorwerkt.’

Wat gaan jullie doen na terugkomst in Nederland? Pakken jullie het ‘normale’ leven weer op, of zijn er ook dingen veranderd waardoor jullie anders in het leven staan?

‘Voor ons voelt het dat ons zendingswerk gewoon doorgaat, maar dan in Nederland. Wij hebben allebei een hart voor de kerk in Nederland en nemen onze ervaring in het Midden-Oosten mee. Martijn is aangenomen als kerkelijk werker in het oosten van Nederland en daar gaan wij naartoe verhuizen. Onze passie voor Jezus en Zijn Kerk zijn gegroeid en zien verwachtingsvol uit wat God gaat doen in het volgende avontuur!’

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die nog twijfelen om zendeling te worden?

‘Doen! Het is niet altijd makkelijk, maar God zal voorzien in alles wat je nodig hebt en door bijzondere dingen heen werken. Wees beschikbaar, houd je oren en ogen open en God doet het door je heen! Blijf biddend zoeken naar mogelijkheden en blijf standvastig.’