“De zomer van 2019 was een kruispunt in ons leven” vertellen vijftigers André en Wendy. “Onze kinderen waren het huis uit en we zochten naar onze volgende stap. Tijdens de zomervakantie ervoeren we dat God een speciale taak voor ons had in Centraal-Azië. We hebben ons huis verkocht, onze banen opgezegd en we hebben ons door God naar Georgië laten leiden. Daar hebben we twee jaar gewoond voordat we naar Turkije verhuisden. Hier voelen we ons inmiddels helemaal thuis en we zetten ons met veel liefde in voor de opbouw van de kerk.”
Ontmoetingsplek
Het cultureel centrum waar André en Wendy werken, bestaat nu ruim twintig jaar en opende in april een tweede vestiging. Evangeliseren is verboden in Turkije, maar binnen de muren van het centrum mogen André en Wendy wel antwoorden geven op de levensvragen van bezoekers. “Mensen kunnen binnenstappen voor een kopje koffie, deelnemen aan de Engelse conversatieclub, zich inspannen in de fitnessruimte en op de klimmuur, of rustig een uurtje werken,” vertelt André. “Het is een laagdrempelige manier om medechristenen te ontmoeten en een veilige plek om God te aanbidden.”
Voorzien in noden
André en Wendy merken dat het centrum echt een verschil maakt in mensenlevens. Wendy: “Onze stad groeit enorm. De afgelopen maanden hebben veel mensen uit het aardbevingsgebied hier hun toevlucht gezocht. In de laatste jaren is er ook een grote toestroom geweest van vluchtelingen die zich gedwongen voelden een thuis te zoeken in Turkije. Overal vandaan komen mensen naar onze stad, ieder met hun eigen geestelijke nood en verlangen naar vergeving en herstel van geestelijke wonden. Met het cultureel centrum kunnen wij helpen voorzien in deze noden.”
Groeiende kerk
In het begin van onze jaartelling was er in Turkije een groeiende kerk. Paulus speelde een belangrijke rol in het verspreiden van het evangelie. Op dit moment is de situatie totaal anders: de grootste religie in Turkije is de Islam en het aantal christenen ligt ver onder de 1%. Turken die zich bekeren verliezen vaak het contact met hun families en worden verstoten. Deze mensen hebben een plek nodig waar ze andere christenen kunnen ontmoeten, bemoedigd kunnen worden en worden opgebouwd in hun geloof.
Wegwijzers naar Jezus
Het cultureel centrum is zo’n plek. “We zetten ons in om het cultureel centrum draaiende te houden en bieden ondersteuning in organisatiemanagement en financiën. Dat zijn de talenten die God ons gegeven heeft en waar we veel ervaring in hebben. We ervaren dat God ons op deze plek gebruikt door onze kennis en ervaring. Naast dit praktische werk zijn we er ook voor de mensen die het gebouw binnenkomen. We willen vriendschappen sluiten en wegwijzers naar Jezus zijn. We willen meegeven wat wij zelf door de jaren heen geleerd en meegemaakt hebben in ons geloofsleven” deelt het stel.
“Het is onze visie dat de kerk in Turkije weer net zo mag groeien als de kerk uit de eerste eeuw.”
Groei
André en Wendy zien dat de Turkse kerk groeit. Het is hun visie dat de kerk in Turkije weer net zo mag groeien als de kerk uit de eerste eeuw. En daar helpen ze maar al te graag aan mee. “We zien en ervaren dat God hier aan het werk is. We ontmoeten mensen die op zoek zijn naar God. Zo spraken we een tijd geleden een Turkse jongen die de moskee niet meer in mocht omdat hij tattoos had. Wij mochten hem toen vertellen dat bij Jezus iedereen welkom is!”
André en Wendy zijn vijftigers en inmiddels ruim 28 jaar getrouwd. Hun twee kinderen en een schoonzoon wonen in Nederland. In 2022 is het echtpaar door CAMA Zending uitgezonden naar Turkije. Daar werken ze in een cultureel centrum in een grote stad. Ze hebben een bijzondere rol in het werk dat God aan het doen is en ze mogen getuige zijn van de groei van de Turkse kerk. Bekijk hier de pagina van André en Wendy.
* André en Wendy zijn gefingeerde namen.
Dit artikel verscheen eerder in het Magazine Uitdaging.