Een tijdje terug vroeg ik om gebed voor onze tochten naar ver afgelegen dorpen. Dit werk is voor nu afgerond en het was een rijke tijd om op terug te kijken. In diverse dorpen zijn mensen tot geloof gekomen! Daar waar al een nieuwe gemeente was ontstaan zijn er zelfs meerdere gelovigen toegevoegd. Er is hard gewerkt, niet alleen door ons team van westerlingen, maar juist ook door de lokale voorgangers en evangelisten. Wat dankbaar en bemoedigend om te zien!

Gebed werkt!

Naast de serieuze noot wil ik je ook nog even iets luchtigs vertellen, zodat je kunt meeleven met de grappige kanten van het leven als zendeling.

In een dorpje verderop vordert de bouw van een nieuw kerkgebouw zeer snel. Telkens als ik op bezoek kom ben ik weer verbaasd over hoe snel de bouw gaat en hoe enthousiast men is om mee te werken aan de bouw.

“Ik voel me net de koningin”

Als ik kom word ik telkens meegesleept naar het bouwterrein. Ik voel me net de koningin, want de hele delegatie familieleden volgt ons, ik moet alle bouwvakkers een hand schudden en even de opzichter begroeten. Wat zijn het toch een hartelijke en vriendelijke mensen hier!

De laatste keer kreeg ik er de lachkriebels van! Onze dominee en collega liet mij alles zien wat er was gedaan. Ook de zojuist aangelegde toiletten moesten getoond worden. Ik klom achter hem aan, de hoge stap op het gebouwtje in. De treden zijn nog niet aangelegd. Binnen bespraken we of er nu nog een dak op de toiletten moest, of dat je zo onder de open hemel gaat… Wat hier dus meestal het geval is!

Klimmen en klauteren

Na deze inspectie van het toiletgebouwtje ging de hele delegatie naar het kerkgebouw. De voorganger gaf uitleg over waar hij het kruis wilde hebben, hoe groot het moest worden en liet het nieuwe magazijn zien. Ondertussen klauter ik van de ene zandheuvel over het andere cementbergje, oppassend dat ik niet struikel over wat losse stenen.

Ik hoop dat je het een beetje voor je ziet! Ik kreeg er de lachkriebels van. Ik heb nooit gedacht dat ik ooit zulke dingen zou doen toen ik de zending in ging! Wat is het leven hier toch afwisselend en vol verrassingen!

Door: Heleen Veen