Een ontmoeting met een groep zendelingen – mensen die zich op verschillende werelddelen inzetten om de minst bereikte volken in aanraking te brengen met de liefde van Jezus – zette Hans Borghuis onlangs flink aan het denken. De nieuwe relatiemanager van CAMA Zending vroeg zich af hoe het nu precies zit: zijn zendelingen een soort superchristenen?
Offers brengen
Veel hebben zij er voor op moeten geven; hun vertrouwde omgeving met goede voorzieningen, het comfort en de luxe waar we in Nederland zo aan gewend zijn, sommige vanzelfsprekendheden waar ikzelf vaak niet eens over hoef na te denken. Hoewel ze het niet altijd allemaal even makkelijk hadden deelden ze met veel enthousiasme hun ervaringen. Stuk voor stuk geweldige verhalen over wat er om hen heen gebeurde, hoe krachtig God aan het werk is. Van West-Afrika tot Indonesië en van Suriname tot Spanje.
Werkt de Geest krachtiger op het zendingsveld?
De vraag die in mij naar boven borrelde: zijn wij in het westen andere christenen dan op het zendingsveld? We wisselden even van gedachten. In het westen lijken we soms te denken dat christen-zijn in zendingsgebied bepaalde privileges met zich meebrengt. Daar gebeuren spectaculaire dingen, de Geest lijkt er krachtiger te werken. Ik hoor het regelmatig om me heen en eerlijk is eerlijk, ik betrap mezelf soms ook op soortgelijke gedachten.
‘Het bidden om dagelijks brood is hier soms pure noodzaak’
Het tweede vers van Kolossenzen 3 kwam ter sprake. Richt je op wat boven is, niet op wat op aarde is. Ja, het is zeker zo dat ‘leven in afhankelijkheid’ in sommige situaties een andere lading krijgt. Een van deze zendelingen benoemde het zo: ‘Het bidden om dagelijks brood is hier soms pure noodzaak’. Bij een ander was het geenszins vanzelfsprekend om over elektriciteit en internet te kunnen beschikken, een repeterend punt van gebed. Een derde benoemde de – voor haar levensgevaarlijke – onderneming om van de ene naar de andere plaats te reizen in het land waar ze werkt. Geen enkele reis werd aangevangen zonder vooraf uitgebreid om bescherming te bidden. Pure noodzaak.
Christen ben je op elk moment
Meerdere zendelingen zeiden: ‘Het is zó belangrijk om te durven kiezen. Kiezen waar je je op wilt richten!’. Niet halfslachtig dus. Christen ben je op elk moment, in elke situatie, in alles wat je doet en zegt. Waar je ook woont of werkt. We dienen dezelfde God, we lezen dezelfde Bijbel. In Romeinen 8 lezen we dat de Geest van Hem, die Jezus uit de dood heeft doen opstaan, ook in ons woont. Ongeacht of we in een zendingsgebied wonen en werken of dat we in Nederland ons leven hebben.
Zeker, misschien hebben we hier meer afleiding en maken we ons zorgen om hele andere dingen. Misschien zijn we daardoor geneigd ons eerder te richten op wat beneden is, in plaats van op wat boven is. Maar het kan toch niet zo zijn dat wij een ander soort christen zijn dan op andere plekken in deze wereld?
Praktische tips
Mag het ons nog iets kosten om Jezus te volgen? Durven we er actief voor te kiezen ons te richten op de dingen van boven, zodat dit positief uitwerkt voor de wereld om ons heen? Ook hier, in het westen, in Nederland? Kolossenzen 3 gaat verder met een aantal hele praktische tips, om dat richten op wat boven is vorm te geven in het leven van elke dag. Door met elkaar mee te leven, goed te zijn voor elkaar, door bescheiden, zachtmoedig en geduldig te zijn, elkaar te verdragen en te vergeven. Door lief te hebben.
Dit is van toepassing op mensen in het zendingsveld en van toepassing op ons. Geen onderscheid. Maar durven wij hiervoor te kiezen? Ook als het ons iets kost?
