Hier in West-Afrika zijn er veel uitdagingen. In de laatste acht jaren is er veel gebeurd waar ik geen controle op heb. We zagen de regio waarin ik, Heleen Veen, woon en werk ernstig veranderen. Van vrede naar grote onrust. Er is een staatsgreep gepleegd, politieke onrust is aan de orde van de dag, oprukkend militant extremisme komt steeds meer voor, etnische conflicten lijken normaal te worden, we krijgen steeds meer last van het klimaat. En nu het Coronavirus. Maar ondanks alles blijf ik.
Geëvacueerd
Al verschillende malen ben ik samen met andere christenen geëvacueerd uit onze standplaats, vanwege onveiligheid in de regio. Ik zag teamleden vertrekken en mijn bediening veranderen. Er zijn momenten van stress en grote veranderingen. Steeds weer zijn er momenten van bezinning En vraag ik mij af of ik wel moet blijven.
Safe rooms
Ik kan jullie vertellen dat dit ingewikkeld is. Heel ingewikkeld. Elke verandering is ingewikkeld en vraagt om een eigen overweging. We volgden de laatste tijd verplichte veiligheidstrainingen en onze huizen zijn nu uitgerust met vele sloten, ijzeren deuren en ‘safe-rooms’.
Ik ben geroepen
Toen ik jaren geleden koos om zendeling te worden en mijn roeping te volgen was er vrede en rust. Ik werd uitgezonden naar een land met prachtige en gastvrije, vriendelijke mensen. Een roeping is mooi. Echt. Ik ervaar het verlangen om de Heer te volgen in de weg die Hij wijst. Een prachtige weg met vele mooie vergezichten. Maar ook met diepe dalen.
Psalm 23
David schreef er al over in Psalm 23. Ook in zijn tijd waren er al diepe dalen. Ook deze Godsman had vragen. Maar één ding wist Hij zeker: uiteindelijk kom ik goed uit, bij de groene weide, het rustige water en mijn tafel zal vol zijn. Vol van het goede wat Hij heeft voorbereid. En ook ik houd mij daar aan vast.
Open handen
Dit leven hier, wat ik nu leid, is niet voor iedereen. Je moet voor jezelf goed weten dat God jou roept om in bijzondere omstandigheden te dienen. Zendelingen zijn geen avonturiers, maar mensen die willen dienen. Vaak zonder te begrijpen waar de weg naartoe gaat. Meer en meer leer ik volgen met open handen, omhoog kijkend naar Hem die zoveel liefde heeft voor de mens.
Daarom blijf ik
Tijdens de crisis is de Heer niet gestopt om mensen te willen bereiken met het Goede Nieuws van de verlossing en bevrijding die Jezus geeft. De liefde en bevrijding die ik zelf ervaren heb, die wil ik doorgeven. Daarom blijf ik.
Dat is de moeite waard
Er zijn nog zovelen in de regio die nooit van Hem gehoord hebben. Zij hebben geen kans om te leren volgen op het pad van de Heer. Zij kunnen niet bij de groene weide en het rustige water uitkomen en geen vol gedekte tafel vinden. En dat is de moeite waard om te blijven. Ondanks het gevaar. De weide, dat water en die tafel wil ik zo graag delen met anderen!
